فضاسازی حس‌های پنهان داستان را بیان می‌کند 

محمدرضا یوسفی، نویسنده کودک و نوجوان در برنامه «پنجره‌ای رو به دانایی» کتابخانه فرزانگان مطرح کرد: یکی از رکن‌های اصلی داستان‌نویسی فضاسازی است که حس‌های پنهان را در داستان بیان می‌کند.
 به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، کارگاه آموزشی «پنجره‌ای رو به دانایی» با هدف ترویج فرهنگ کتابخوانی و پاسداشت آداب و رسوم ایرانی با حضور محمدرضا یوسفی، نویسنده کودک و نوجوان در کتابخانه فرزانگان برگزار شد.

کارشناس برنامه درباره اهمیت فضاسازی گفت: چهار شرط اصلی طرح، صحنه‌سازی، شخصیت‌سازی و فضاسازی در نویسندگی نباید فراموش شود. مهم‌ترین نکته اصلی یک داستان برای نویسندگی آن است که تمام حواس پنج‌گانه خود را به کار گرفته و به چیزهایی اختصاص دهیم که دیده می‌شود، باشد. 

وی ادامه داد: یکی از رکن‌های اصلی فضاسازی است که حس‌های پنهان را در داستان بیان می‌کند. فضاسازی مهم‌ترین بخش داستان است. برای نوشتن یک داستان بهتر است از چیزهایی بنویسیم که می‌دانیم. اول باید در مورد آن فضا سوالاتی از خود بپرسیم و بعد در موردش تحقیق کنیم و در قسمت آخر داستان را بنویسیم. باید تمام نکات ظریف را با تمام حس‌های درونی و بیرونی شخصیت و فضای داستان بنویسیم. تمام حس‌های پنهان موجود در داستان فضاسازی است.

یوسفی تصریح کرد: نویسنده هر داستان را چند بار تایپ و اصلاح می‌کند و حتی با چند تن از نویسندگان کتاب نظرسنجی می‌کند و نظرات آنها را می‌پرسد تا در پایان، داستان بعد از مراحل مختلف داستان به پایان می‌رسد. موقعیت نمایش هر بار در داستان باید توصیف مناسب را دارا بوده و بعضی از  داستان‌ها حالت واقعی ندارند بلکه حالت تخیل و طنزآمیز دارند. نویسنده هر آنچه در توان دارد به صورت مختصر و مفید در دفترچه خود نوشته و در زمان خاص آن را ویرایش می‌کند.

وی در پایان گفت: خیلی از موقعیت‌های بیرونی به درد نویسنده نمی‌خورد؛ مثلاً جیغ کشیدن کودکی در خیابان، بقیه‌اش ذهن نویسنده آن را می‌سازد. ابتدای داستان آرام‌آرام حس را انتقال دهید. ابزارهای درست چیده شده در کنار هم و در همان مرحله اول در چار چوب اصولی وارد شده تا دچار استرس و اضطراب نشوید و به محض اینکه تمام ابزارهای حس به صورت مستقیم و غیرمستقیم استفاده شود. تمام این موارد به خاطر این است که یک نویسنده تمام جزئیات را در نظر می‌گیرد تا  داستانش با موفقیت به پایان برسد. یک داستان از چند صحنه و فضا استفاده می‌شود. مثلاً خبر و روایت، تخیل و... را انتقال می‌دهیم و می‌توان گفت که داستان خوب ساخته می‌شود.